Te miejsca w Gdańsku lubię

Ostatnia aktualizacja 20/02/2021

Każde miasto ma swój unikalny rytm. Tam, gdzie Twoje tętno wtapia się w jego wibracje jesteś szczęśliwy. Sama wciąż szukam tego, które będzie biło zgodnie z uderzeniami mojego serca. Czy to Gdańsk? Nie mam pewności. Wiem za to, które miejsca w Gdańsku lubię.

→ Falochron Zachodni

---

Zazwyczaj muszę się z nim siłować. Wyrywam mu z rąk poszarpane kawałki szczęścia i zwiewam ile sił w krótkich nogach. Tym razem Los był dla mnie łaskawy. Zamiast lata pełnego perlistych kropel deszczu podarował mi ciepłe podmuchy wiatru i zapach rozgrzanych sosen. Trudno zmarnować taki dar więc w te wakacje wydeptałam setki tysięcy śladów w mokrym piachu trójmiejskiego wybrzeża.

Włócząc się bez konkretnego celu w połowie wakacji trafiłam na ścieżki Parku Haffnera. Stamtąd już tylko kilka kroków dzieliło mnie od prze-fajnej trasy spacerowej, u której celu znajduje się wejście do gdańskiego portu. Jeszcze kilka lat temu do Falochronu Zachodniego prowadziła jedynie polna ścieżka. Dziś to kilometrowy bulwar, z którego roztacza się zaprawdę świetny widok na zatokę. Na zachętę dodam, że to właśnie tutaj można podziwiać słońce chylące się ku zachodowi w pozycji innej niż siedzenie pośladkami w kierunku morza. 

• 

• 

→ Park Oliwski

---

Za zgodą Jacka Rybińskiego – Opata Zakonu Cystersów – wokół rokokowego pałacu powstał ogród pełen fantasmagorii. Tak właśnie, nie przesłyszałeś się. Wśród zielonych alejek ukryto nie tylko cuda kunsztu ogrodniczego, ale przede wszystkim dowody na siłę umysłu twórców parku. Już w XVIII wieku podziw wzbudzał prosty jak struna szpaler lipowy, którego przedłużeniem była naturalna przecinka leśna. Aleja zwieńczona wąskim prostokątnym stawem iluzorycznie wpadała wprost do majaczącego na horyzoncie morza. Używam czasu przeszłego z nieukrywanym smutkiem. W czasach intensywnej rozbudowy Oliwy niepowtarzalne złudzenie optyczne poszło się *ebać. Na szczęście zostały nam Uszy Dionizosa. W jednej z alejek stworzono groty szeptów. Szepcząc w jednej obelgi pod adresem kolegi możesz mieć pewność, że on stojąc w tej drugiej puści focha. Wszystko za sprawą akustyki, która pozwala wyraźnie usłyszeć wyszeptane słowa.

Zwiedzając Gdańsk musisz zahaczyć o Park Oliwski. Sama przyznam, że z uporem maniaka szukam przestrzeni, w których mogę wziąć głęboki oddech. Wiele lat życia w betonowym mieście sprawiło, że moje płuca nie są przyzwyczajone do inhalacji powietrzem o niskiej zawartości smogu. Zmuszam je więc do intensywnej pracy, a park w Oliwie nadaje się ku temu wybornie. Choć słowo park jest wg mnie za słabe. To totalna magia!

• 

• 

→ Fortyfikacje w Dolnym Mieście

---

W miniony weekend, zachęcona potańcówką w stylu retro, wybrałam się z wizytacją do Dolnego Miasta. Nie wiem dlaczego tak późno odkryłam urok okolicy, którą w dawnych czasach nazywano – uwaga – AMSTERDAMEM PÓŁNOCY! (#najlepiej) Przyznam, że już patrząc na mapę czułam, że coś jest na rzeczy. Linia fosy opływającej dzielnicę tak bardzo przypomina gwieździste Naarden.

Pomysł wzniesienia obwarowań na podmokłej nizinie zrodził się w średniowieczu. Bogate miasto portowe było łakomym kąskiem dla ościennych nacji więc potrzeba firewalla stała się paląca. Choć początkowo system umocnień miał wyjść spod rąk Włochów, stało się inaczej. Protestanckie miasto zacisnęło pasa, a budowę siedmiu bastionów dokończyli Holendrzy*. Zresztą bądźmy szczerzy, któż inny mógłby sprawdzić się lepiej na tych grząskich łąkach? Projekt powierzono dwóm Fryzom: Adrianowi i Wilhelmowi. Panowie wznieśli fortyfikacje w stylu staroholenderskim, których trzonem była cudna podwójna fosa z jeszcze cudniejszą śluzą kamienną. Możesz ją zobaczyć na zdjęciu nagłówkowym u góry artykułu na żywo!

*W tym miejscu jaram się jak pochodnia.

• 

• 

→ Stocznia Gdańska

---

Choć za każdym razem, gdy zbliżam się do historycznej bramy nr 2 mam łzy w oczach to w sercu cieszę się, że dawne tereny stoczni zyskują drugą młodość. W kolebce naszej wolności nadal kipi niezależność choć w dzisiejszych czasach wzbogacono ją o mocne akordy swobody. Wśród dźwigów portowych i zniszczonych budynków przemysłowych powstają nowe miejsca spotkań. Można w nich posłuchać dobrej muzyki i poobcować ze sztuką. Gdzie iść? Np. do 100czni i na ulicę Elektryków.

• 

• 

→ Plaża w Stogach

---

Odkąd pamiętam plaża w Stogach jest jedną z moich ulubionych. Jej historia sięga XIX wieku. To wtedy nad jeziorem Heidsee wzniesiono “dom letniskowy” bursztynowego barona, który szybko stał się miejscem plażowych spotkań. Atmosfera nad Heidsee aż iskrzyła pragnieniem nadania temu miejscu charakteru miejskiego kąpieliska. Jego zaspokojeniem zajął się niejaki Manteuffel. Nad jeziorem powstał elegancki Hotel Kuracyjny i Hala Plażowa z pokojami gościnnymi. W pewnym oddaleniu wzniesiono też piękna salę taneczną, a dziewczynki i chłopcy pędzili z odsieczą księżniczce uwięzionej w kartonowym zamku. Małą wioskę rybacką wypełnił blichtr i dźwięki radości. Już przed I Wojną Światową plażowanie w Stogach stało się trendy. Tysiące gości przypływało na dostojnych statkach parowych, dla których powstała osobna przystań. Jak grzyby po deszczu powstawały przytulne pensjonaty i restauracje.

Dziś plaża w Stogach ma za sobą lata świetności. Rozklekotanym tramwajem docierają tu mieszkańcy okolicy i Ci maruderzy, którym iskierki zapalają się w oczach na widok dźwigów portowych i równo poukładanych kontenerów. Być może karma odmieni się po modernizacji linii tramwajowej, która zaczyna się już jutro!

• 

• 

→ Góra Gradowa

---

Szukasz miejsca, z którego możesz zobaczyć Gdańsk w całej okazałości? Koniecznie wdrap się na Górę Gradową. Wśród dawnych fortyfikacji, które do złudzenia przypominają militarne Shire, znajduje się jeden z najlepszych punktów widokowych miasta.

→ Kanał Raduni

---

Choć najpiękniejsze metry Kanału Raduni są integralną częścią gdańskiej starówki dociera tu niewielu turystów. Pewnie dlatego tak bardzo lubię tą post-rzemieślniczą okolicę. Zabudowania wzniesione nad kanałem pochodzą z czasów, gdy po okolicy biegali uzbrojeni po zęby chrześcijanie i w imię krucjaty siłą narzucali wiarę mieszkańcom Pomorza. Poza machaniem mieczami prowadzili również intratne biznesy. Jedną z inwestycji Zakonu Krzyżackiego był Wielki Młyn zbudowany na sztucznej wysepce. Bestia napędzana przez 18 kół wodnych od początku swojego istnienia mieliła pszenicę i żyto na mąkę, którą składowano później na kilkukondygnacyjnym poddaszu. Wielki Młyn szybko zyskał mocną pozycję na rynku i rozrósł się o dodatkowe zabudowania. Poza szopami i składami, po północnej stronie wzniesiono cudnej urody Dwór Młyński.

PS. budowany w XIV wieku młyn na przestrzeni wieków przeszedł liczne modernizacje. Dzięki nim – uwaga -zachował swoją funkcję użytkową aż do II Wojny Światowej!

• 

• 

---