Trzy kolory: Amersfoort

Ostatnia aktualizacja 07/02/2021

Podreptałam chwilę w kolejce nie do końca przekonana czy powinnam wybrać żółtą czy niebieską stronę kas Nederlandse Spoorwegen. Czułam w środeczku, że to decyzja prawie tak istotna jak wybór strony mocy. Gdy nadeszła moja kolej na końcu języka ukształtowało się zdanie: Ken aj plis tiket tu Utrecht lecz dziwna anomalia czasoprzestrzeni sprawiła, że nazwa punktu docelowego  brzmiała Amersfoort czyli PRAWIE-DOKŁADNIE-TAK-SAMO!

---

Pierwsza podróż pociągiem na innej trasie niż Schiphol <-> Amsterdam wydała mi się betką więc zdecydowanym krokiem udałam się na peron. Wturlałam się do pociągu i rozradowana zasiadłam w niebieskim fotelu, na którym to stopami nie sięgałam do podnóżka i mogłam nimi swobodnie dyndać. Dystyngowane towarzystwo zasiadło wokół. Wiecie, takie Panie w kapelutkach, które uważają, że zakładanie nogi na nogę to nieobyczajność.

Do mojego mózgu zaczęło z wolna docierać, że to 1 klasa, a na pierwszą klasę nie miałam pozwolenia. Z nieskrywanym żalem, powłócząc z lekka nogami powędrowałam ku miejscom, lepiej dopasowanym do zacnego siedzenia dziewczyny z blokowisk.

Przyjemną podróż przerwał mi Pan Konduktor. Wręczyłam mu z dumą papier. Coś zaczął do mnie mówić, grzecznie wysłuchałam nie chcąc przerywać. Mama mnie uczyła, że nie wolno. Nasza rozmowa wyglądała mniej więcej tak:

---

Pan Kontuktor: Ik won tijdens het prijzendiner aan het eind van de zomer trouwens wel de beker in de categorie “Meest Vooruitgegaan”. Maar dat kwam alleen omdat er een verschil van tien minuten zat tussen mijn  laatste wedstrijd. Dus pap zal nog steeds wel verwachten dat ik mijn talent ooit waar ga maken.
Magdalena: I’m sorry but I don’t understand you.
Pan Konduktor: Ekszelent bikosz aj szpik inhlisz! Nu weet dat ik een nieuw logboek heb, moet ik het wel achter slot.
Magdalena (w środeczku): Ejjjjjj, czemu on do mnie dalej gada po niderlandzku?
Pan Konduktor:  vszzzzzzzz end dy nekszt tajm ju muszt ciekin.

---

I tu mniej więcej załapałam, że mówi do mnie po angielsku w dialekcie holenderskim oraz, że zostałam przyłapana na jeździe na gapę holenderską koleją. Ahoj przygodo!

---

---

→ Wyobraź sobie

Lubię te fragmenty, w których próbuję pobudzić Twoją wyobraźnię. Czuję się wtedy jak porządny influencer, a nie jak wikipedia incognito. Postanowiłam, że wyobrażanie sobie będzie stałym elementem moich wpisów. (Cicho! To nie podlega dyskusji!). Czas start!

Przenieś się na tętniącą życiem  stację Amersfoort. Ludzie wsiadają i wysiadają z pociągów. Niektórzy z wolna ciągną za sobą małe kuferki na kółkach. Damulkę w szpilkach ciągnie na smyczy pudel odziany w kratę od Burberry. Wielodzietna rodzina biegnie w popłochu, pchając wózek bagażowy i klatkę z białą sową. Próbują zdążyć na peron 9 i ¾.

Wydaje Ci się, że trafiłeś do ula i w zasadzie nie jest to duża nieścisłość. Amersfoort, odkąd w 1863 roku doprowadzono do niego tory kolejowe,  stał się ważnym węzłem komunikacyjnym Holandii. Nic w tym dziwnego. Miasteczko jest bowiem dla Niderlandów tym, czym iglica z zielonego lodu dla Świata Dysku. Środkiem.

---

---

Odbijasz bilet przy bramce i wychodzisz przed szklany budynek dworca. Wita Cię małomiasteczkowy spokój i przyjazna cisza. Po paru minutach marszu docierasz do Koppelpoort – pięknej bramy pozwalającej przybyszom dostać się za drugi mur otaczający średniowieczne miasto. Tą piękną, wodno-lądową bramę obsługiwało co najmniej 12 mężczyzn tzw. raddraaierów. W dzisiejszych czasach nazwalibyśmy ich Operatorami Koła. Ich zadaniem było podnoszenie wrót rankiem  i opuszczanie ich wieczorem. Nie była to łatwa rola i – mówiąc dosłownie – każdy krok przesądzał o ich życiu. Podobno skutki uboczne tej fuchy to: połamanie kończyn, upadek z wysokości, śmierć. Nic fajnego.

---

---

→ Za murami, za groblami

Serce starego Amersfoortu chronią dwa mury. Pierwszy wzniesiono w 1300 roku ale szybki rozwój miasteczka sprawił, że nieco ponad 200 lat później konieczne było wzniesienie kolejnego. Za murami kryją się natomiast rzadko spotykane pokłady niesamowitości. To powinna być wystarczająca zachęta, abyś wyruszył w dalszą wędrówkę.

Rozejrzyj się wokoło. Otaczają cię bielone mury niskich kamieniczek i czerwień ceglanych Domów w Murze czyli Muurhuizen. Ponad Twoją głową wirują tysiącem odcieni szarości chmury. Gdzie nie gdzie tylko prześwituje błękitem niebo.

Kroczysz uliczkami, które przecinają charakterystyczne dla Królestwa Niderlandów kanały. Te w Amersfoorcie pokrywa zielonkawy nalot wodnej flory. Każdy z nich upstrzony jest nenufarami, wśród których człowiek zaczyna wypatrywać Calineczki choć wie, że to głupie bo z takim zoomem jak ma w aparacie to nie ma co marzyć o karierze paparazzi. Choć chciałby.

Najgorzej! 

Jak mawia Caśława Baban.

---

---

→ Wino, Holendrzy i śpiew

Do Twoich uszu dobiegają dźwięki holenderskiej mowy. Ciekawa odmiana w porównaniu z Amsterdamem, który jest językowym tyglem. W Amersfoorcie usłyszysz niczym niezmącone gardłowe dyskusje i śpiewy…

Tak, po holendersku da się śpiewać i mam na to dowody. Trafiłam bowiem na festiwal wina i piwa. Gdy go wspominam robi mi się ciepło na serduchu. Cudowni ludzie, którzy za punkt honoru uznali opiekę nad jedyną zagraniczną turystką w okolicy. Pyszne jedzenie. Pyszne piwo i ta atmosfera. +1k do gezellig!

---

---

→ Cuda Panie

Lubię miejsca, które mają za sobą opowiadania z gatunku fantasy. Na koniec mam dla Ciebie jedno z nich.

Amersfoort swój dawny rozkwit zawdzięcza (podobnie zresztą jak Amsterdam) cudowi. Jedną z głównych bohaterek jest tu młoda dziewczyna, która udała się do Amersfoortu, aby wstąpić do klasztoru. W kieszeni przez całą drogę niosła pamiątkę z czasów dziecięcych – statuetkę Marysi Dziewicy.

Droga z jej rodzinnej wioski ku murom klasztornym ukazywała dziewce świat jakiego nie znała. Nowe trendy w modzie i ciekawe obyczaje. Nim Griet dotarła do celu podróży uznała, że w sumie jej statuetka to obciach i wyrzuciła ją do kanału. Widać nie zdawała sobie sprawy, że rynek dewocjonaliów rozwijać się będzie dzięki świecącym w ciemności różańcom. To jest dopiero blamaż…

Obrażona Maryja Wieczna Dziewica postanowiła zagadać we śnie do innej niewiasty i lekko ją popchnąć ku brodzeniu po kanałach w celu odłowu statuetki.

Połów się udał więc babeczka postawiła figurkę na nakastliku i zapaliła obok niej świecę. Gdy później próbowała zdmuchnąć płomień ten ani drgnął. Buntownik jeden. Figurka trafiła do kościoła, a zdarzenie zostało okrzyknięte cudem.

Później już była jazda bez trzymanki. Pielgrzym za pielgrzymem. Zapach kadzidła rozchodzący się po całym mieście. Śpiewy, modły, gorzkie żale. Skakanie na jednej nodze wokół kościoła.  Jednym słowem: ma-sa-kra!

---

---

→ Jak dojechać do Amersfoort + Mapa

Muszę się zgodzić z jednym z lokalnych historyków: każdy turysta powinien obowiązkowo odwiedzić Amersfoort. Miasto leży w prowincji Utrecht i oddalone jest od Amsterdamu o zaledwie 50 km. Dystans ten zwykłym pociągiem pokonałam w niecałą godzinę. Przejażdżka Intercity pewnie zamknie się w 30 minutach.

Podróże koleją po Holandii to bułka z masłem. Wystarczy kupić bilet tam i z powrotem oraz odbić się na bramkach. Nederlandse Spoorwegen niestety nie należą do najtańszych i “return ticket” dla osoby dorosłej kosztuje 17 euro.

Pamiętaj, że bilety kupujesz na konkretny dzień. Możesz wsiąść do dowolnego pociągu o dowolnej godzinie. Bylebyś poruszał się na wykupionej trasie. Jeśli zależy Ci na czasie poszukaj na 9292.nl najszybszego połączenia składem typu Intercity.

---