Epicki Edynburg

Ostatnia aktualizacja 07/02/2021

Choć zegar odmierzający lata mojego życia nie jest łaskawy przyznam, że cieszę się z kolejnych rocznic przejścia na jasną stronę brzucha. Od dwóch lat końcówkę września spędzam w podróży. W tym roku padło na Edynburg. Chcesz wiedzieć co zwiedziłam i które atrakcje obudziły we mnie wewnętrzne dziecko? Dobrze się składa! Stworzyłam dla Ciebie subiektywny przewodnik po ciekawych miejscach w Edynburgu i jego okolicach. 

W stolicy Szkocji spędziłam sześć dni. Nie czułam przesytu, ani nudy. Czemu? Po prostu, Edynburg jest jak cebula. Bure mury. Rozczochrane wzgórza. Fish & Chips. Zawodzenie dud. Spódnice w kratę. Haggis. Whisky. Akcent. To miasto ma warstwy!

Zanim przejdę do sedna, musisz wiedzieć, że jestem wyposażona w zintegrowany moduł ucieczki. Podróżując unikam tłumów. W miejscach okupowanych przez turystyczną stonkę spędzam niezbędne minimum. Lubię kluczyć przypadkowymi ulicami, odkrywać nowe miejsca i podziwiać skręt bluszczu w sekretnych ogrodach. Lubię uciekać poza mury miasta i rozkrochmalać się w obliczu piękna tego świata. W moim przewodniku po epickim Edynburgu opowiem o takim zwiedzaniu. Trochę inny Edynburg zobaczysz w artykule Agnieszki, autorki bloga Zależna w Podróży.

→ Park Holyrood i Arthur’s Seat

---

Park Holyrood – jego Edynburgowi zazdroszczę. Rozczochrane pagórki wzrastają nad monochromatycznym miastem dodając mu rumieńców. Zielonych bo zielonych, ale zawsze. Dawne tereny łowieckie wspierają Edynburczyków w aktywnym spędzaniu wolnego czasu. Mieszkańcy uganiają się za szczupłą sylwetką i dziką radością ze wspinaczki po zboczach Arthur’s Seat. 

Ty też musisz wygramolić się na Tron Artura. Załóż buty, które dobrze trzymają kostkę i zacznij wędrówkę za Pałacem Holyrood. Po zboczach wygasłego wulkanu możesz wspiąć się efektownym szlakiem Radical Road. Mnie nie było to dane. Ze względu na ryzyko osuwisk ścieżka była zamknięta. Poszłam za drogowskazem, który poprowadził mnie do ruin kapliczki Saint Anthony’s Chapel i później przez dogasające wrzosowiska na szczyt. Ostatnim metrom wspinaczki towarzyszyła tęcza i dźwięki marszu imperialnego zawodzonego na dudach. Absolutnie osom! 😍

→ Dean Village

---

Jeśli szukasz instagramowych obrazków Edynburga musisz odwiedzić Dean Village. Gdy dotrzesz do dawnej osady zamknij oczy. Wyobraź sobie, jak cicha i bajkowa okolica budzi się ze snu. Strumienie Water of Leith zaszumią podnoszone przez koła wiatraków. Do kanonu dołączy cichy szmer ziaren przesypywanych przez pulchne palce młynarzy. Stukot kamieni młyńskich doda tej melodii rytmu. Gdy już otworzysz oczy, przepadniesz!

Przyznam, że wciąż nie mogę wyjść ze zdziwienia, że baśniowa dolina nie cieszy się dużą popularnością wśród zwiedzających. Docierają tu głównie wędrowcy łaknący ferii kadrów; maruderzy poszukujący historii zamkniętej w murach wessanej przez Edynburg wioski; złaknieni spokoju. Wszyscy podążają zielonym szlakiem, który prowadzi z klimatycznej dzielnicy Stockbridge, aż do serca Dean Village.

→ Stockbridge

---

O wilku mowa. Stockbridge jest moją ulubioną dzielnicą w Edynburgu. Pewnie dlatego, że tak bardzo przypomina mi małe, holenderskie miasteczka. To jedno z tych czarujących sąsiedztw: pełne lokalnych sklepów, pysznego jedzenia i rozmownych mieszkańców.  Koniecznie wybierz się na spacer między niskimi kamienicami i georgiańskimi ogrodami ulicy świętej Anny; zgub się w wąskich przesmykach; zakochaj w Circus Lane; rozgrzej kawą i ciepłą kanapką w Artisan Roast. Niech Cię porwie ten małomiasteczkowy rytm 😉 

→ Cramond Island

---

Spełnione marzenie. Nie ma lepszego podsumowania dla wieczornego marszu na wyspę Cramond. Choć nos odmarzał, a palce traciły czucie moją facjatę zdobił uśmiech z rodzaju: od ucha do ucha. Wody Firth of Forth rozstąpiły się. Przede mną odmalowała się panorama pełna grud i zielonych pasów podwodnej roślinności. Najlepszy urodzinowy prezent ever!

Półtorakilometrową trasę oddzielającą ląd od wysepki możesz pokonać suchą stopą tylko w godzinach odpływu. To ważne, żebyś wcześniej sprawdził, kiedy możesz bezpiecznie przejść na Cramond Island. Ja miałam to szczęście, że w dniu moich urodzin czas odpływu wypadł tuż przed pozłacanym zachodem słońca. Dzięki temu mogłam ćwiczyć dykcję wypowiadając trzy słowa: och, ach oraz __________________.*

*Ostatnie pożyczyłam ze słownika łaciny podwórkowej.

→ Calton Hill

---

Muszę to napisać. Calton Hill dowodzi, że w odległych czasach ktoś mocno oberwał w dekiel dyszlem dyliżansu. Tuż po wypadku na wzgórzu wzniesiono National Monument. Jak sama nazwa wskazuje Williama Playfaira – twórcę monumentu – zainspirował grecki Partenon.

Aha.

Wzgórze przypomina parki miniatur z tym, że ktoś przez pomyłkę wybudował je w skali 1:1. Mogło być gorzej. Na szczęście w pierwszej połowie XIX wieku, jeszcze nie znano drukarek 3D.

Dlaczego proponuję Ci odwiedziny na szalonym Calton Hill? Po pierwsze właśnie dlatego, że jest szalone. Po drugie, to świetne miejsce do fotografowania / podziwiania panoramy Edynburga.

→ South Queensferry

---

Co powiesz na ucieczkę z Edynburga? Mam dla Ciebie propozycję: wybierz się do miasteczka, w którym krajobraz zdominował monstrualny most. Życie pod krwawym mostem zdaje się spokojne. Usłyszysz nad głową krzyki mew rozganianych przez ostre dźwięki łodzi straży przybrzeżnej. Kątem oka dojrzysz paru podrostków, którzy na kamienistym brzegu ładują do foliowych siatek małże. Nie umknie Twojej uwadze, że robią to ostentacyjnie pod znakiem zakazu. Młodzi buntownicy! Ze stałą częstotliwością nurt Firth of Forth przetną niewielkie promy wypełnione turystami. Część z nich pozbędzie się balastu na maleńkiej wysepce Inchcolm. Tam, przez półtorej godziny hałastra wpadać będzie w zachwyt nad filigranowym opactwem.

→ Portobello

---

Portobello jest dla Edynburga tym, czym dla kuchni umami. Piątym smakiem. Gdybyś mnie zapytał, co takiego ma w sobie odpowiedziałabym pewnie: fascynujący miks wiktoriańskiego kurortu połączony z przemysłowym nieładem. Podobno to miejsce na wskroś brzydkie. Brzmi zachęcająco, co nie? 

Poświęć na Portobello słoneczny poranek. Spaceruj między wytwornymi kamienicami i kieszonkowymi domami. Niech Cię zaskoczą kominy, które dają świadectwo robotniczemu charakterowi dzielnicy. Do lat 30 XIX wieku kwitł tu przemysł ceramiczny. Gdy zmarzną Ci ręce ustaw się w kolejce po cappuccino z piankami marshmallow. Gdy głód Cię przyciśnie skocz na najlepsze fish & chips w Edynburgu: do St Andrews Restaurant & Takeaway. 

→ National Museum of Scotland

---

Jeśli znasz moje przewodniki po europejskich miastach wiesz, że nie jestem fanką muzeów. Do National Museum of Scotland trafiłam szukając, razem z grupką innych turystów, wejścia na taras. Przepadliśmy. Interaktywne wystawy pochłonęły nas tak mocno, że zostaliśmy aż do zamknięcia. Kolejnego dnia wróciłam, żeby dostać się na ten chol**ny taras.

Z dziecięcym zachwytem poznawaliśmy eksponaty: starodawne rowery, samoloty, meble. Dzwoniliśmy do siebie z czerwonej budki telefonicznej. Wystawialiśmy żyrafie język.

W tym miejscu muszę przypomnieć, że z natury jestem introwertykiem. Tego rodzaju euforię i szczęśliwość zwykle przeżywam w swym głębokim środku…

---